Lijkt wel of het gisteren was, de levering in april 2013, van de (ondertussen ter ziele gegane) Pebble, de Kickstarter Edition (besteld in mei 2012). Bij mijn weten de eerste smartwatch direct gericht aan consumenten. Ondanks dat de mogelijkheden erg beperkt waren, liet deze smartwatch toe om te ervaren hoe het aanvoelde om een ‘computer’ rond je pols te dragen. Vergelijk het een beetje met je eerste ervaring met Virtual Reality, waarbij je een smartphone in een kartonnen bril moest steken om op deze manier aan te voelen hoe dit werkte. Beetje klunzig, niet gebruiksvriendelijk en ook geen wereldschokkende ervaring, maar je kon je achteraf véél beter inbeelden welke de mogelijkheden zouden kunnen zijn, wat er technisch moet gebeuren om de functionaliteit te verbeteren, hoe de gebruikerservaring kon verbeterd worden, welke sektoren het meest baat zouden kunnen hebben met het toestel, etc.
De Pebble was bovendien niet aangenaam om lang te dragen, de functionaliteit was erg beperkt, maar ja, het ding kostte destijds ook maar 115,00 Dollar.
Was het achter gezien een slechte investering? Helemaal niet! Want dankzij deze ervaring heb ik de eerste generatie smartwatches (Samsung & Apple) links liet liggen. Want uit de prille ervaring met de PEBBLE wist ik dat qua functionaliteit en gebruiksgemak nog veel moest verbeterd worden. Ik wist veel beter wat de pijnpunten waren, kon veel beter inschatten welke de potentiële troeven waren, wat nodig was om het écht goed en nuttig te laten werken.
Door geleidelijk aan om te gaan met nieuwe tools (vanaf de ‘speelfase’), krijg je een veel beter inzicht wat een bepaalde tool voor jouw en/of jouw organisatie kan betekenen en dit geldt zowel voor zorgverleners, patiënten als burgers.
Zou het niet handig zijn om zorgorganisaties op een georganiseerde wijze zulke speelfase aan te bieden? Wel, goed nieuws! Mooie initiatieven zoals de DEBBI (-koffer) van In4Care of de Zorginnovatiewinkel brengen zorgmedewerkers in contact met nieuwe technologieën op een instapvriendelijke wijze.
Ik weet niet of dit onmiddellijk zal leiden tot zorginstellingen die plots grote aantallen van deze technologieën zullen aankopen van diegene waar ze mee in aanraking gekomen zijn, maar waar ik wel van overtuigd ben, is dat de adoptie van de 2de en 3de generatie van diezelfde producten véél vlotter zal verlopen en breed zal gedragen worden binnen die zorginstelling.
Meer nog, zorginstellingen die meer investeren in deze ‘speelfase’ zullen de return ervaren op relatief korte termijn. Want medewerkers hebben de ervaring om met de beste en nieuwste tools werken en kunnen heel goed inschatten hoe dit -al dan niet- in te passen in hun manier van werken. Medewerkers zijn bovendien meer betrokken en gewaardeerd bij dit ganse gebeuren waardoor de uiteindelijke implementatie ook véél minder weerstand zal opwekken. De ‘speelfase’ is onontbeerlijk. Ze maakt medewerkers vertrouwd met nieuwe technologie waardoor de aanvaarding bij implementatie kleiner wordt. Niet alleen omwille van de ervaring en betrokkenheid op zich, maar ook omdat de nieuwe tool ingepast zal worden op een manier die overeenstemt met de bestaande manier van werken.
Persoonlijk ben ik ook overtuigd van het effect hiervan op rekrutering. Het effect van een werkomgeving die continu experimenteert met vernieuwing en continu werknemers hier in betrekt, wordt mijn inziens een troef in de ‘war for talent’. Niet enkel op het vlak van rekrutering, maar ook op het vlak van behoud van medewerkers.
Op een hoger niveau zien we hetzelfde: overheden en industrie moeten meer die speelfase omarmen en faciliteren zodat een ganse regio beter gewapend is voor de toekomst. Een goed voorbeeld hiervan is 5G: regio’s die deze technologie als eerste uitrollen, zorgen zo voor opportuniteiten voor de ganse bevolking én oefenen zo een grote aantrekkingskracht uit naar buiten.
PS: Over 'spelen' gesproken: Spelnamiddag op 14 mei -> https://www.in4care.be/event/lancering-spelnamiddag-op-stap-met-de-roze-bril-2019-05-14-14/register